mga natutunan ko dito sa singapore makalipas ang anim na buwan
1.bawal ang malambot ang puso. kakainin ka nang buhay.
2.bawal ang makaramdam ng loyalty sa kumpanya. ok lang magpalipat-lipat ng kumpanya. kasi gawain ng lokal dito yan.
3.bawal ang maging magalang. kasi babastusin ka, kailangan laging maangas.
4.bawal ang sincere. kasi lahat naman hindi.
5.kahit na mabait ang boss, magulang pa din yan. hahanap ng pagkakataon para utakan ka.
6.bawal magtiwala ng lubusan. low crime rates is not zero crime rate.
7.pera-pera lang lahat ang usapan. mas ok na yung boss na naninigaw, basta binabayaran ka nang tama, kesa sa boss na mabait pero kulang ka naman sa benefits.
8.bawal ang mabait. kailangan palaban ka.
9.bawal ang mahina ang katawan. mahal ang gamot. mamamatay ka nang dilat.
10.mag-destress kung kailangan. kasi nakakapagod ang trabaho mo.
#nakakaloka ang singapore
Jul 7, 2011
Jul 1, 2011
for the past few days, i've been feeling down. tons of work in the office, tapos stressed out pa kasi parang things weren't falling into place.
sa trabaho, mababa ang morale ng mga tao kasi parang the boss wants something, tapos pag binigay mo yung best mo for the job, para i-neglect kami, in favor of one of the resignees. in all, parang napapagod na kami... ako... to the point na nag-iisip na akong bumili ng ticket pauwi at magtinda na lang sa bayan (bakit hindi? nung christmas last year, naka-20k ako isang araw LOLZ).
and so last night, i asked myself, kaya ko pa ba. kaya ko bang tiisin? o dapat itaguyod ang pride? honestly, i thought long and hard; then i came to the conclusion that i am in singapore for one reason: nangako ako sa mag-ina ko na bibigyan ko sila ng maginhawang buhay.
kaya sabi ko sa sarili ko, kailangan ko mag-stay. kahit ilang months pa. para man lang makabawas ng utang, ng bayarin, ng kahihiyan. i told myself, pride doesn't matter; my child's education does. i have tons of bills to pay (awa ng Dyos, matatapos na yung isa; 3 to go). after nuon, better horizons naman. tapusin ang PhD, kumita ng limpak.
pero right now, kailangan huminahon at tanggapin ang katotohanang OFW ako. alila. chimoy. chimi-aa. longkatuts. kahit na ano pang posisyon ang itawag sa akin, o ikabit sa pangalan ko, iisa pa din ang papatakan - dayuhan ako dito. at dahil dayuhan ako, bawas ang karapatan ko. kaya dapat, go with the flow.
so today, gumising ako ng naka-smile. tapos habang naliligo ako, sabi ko sa sarili ko, "happy thoughts, happy thoughts..."
sa bus interchange nga, nakakita ako ng mag-asawa. nagkiss bago magpaalamanan. una lips to lips, tapos magkabilang beso, tapos nagdikit ang noo nila, nagtinginan eye-to-eye, tapos nag-iloveyou. aaminin ko, nangilid ang luha ko. i inhaled, and told myself, "dapat strong ka."
and so i went to work with a working brain and a smile on my face. happy thoughts, i told myself. and throughout the day, i was just laughing, sharing ideas, having a good time.
by the end of the day, sabi ni boss, "carlo, gawa ka ng bagong worksheets." i agreed, and told her i would do them after i buy the netbook which i planned to buy earlier this afternoon. sabi nya, the netbook is only advised for those who travel. at dahil sa office at bahay lang daw ako, i should invest on a laptop. sabi ko, wala ako pera. sabi nya, e di magpa-salary deduct daw ako.
tiningnan ko muna si ate (pinay na kasama ko sa opisina kung saan ako nakikitira ngayon). sabi nya, go! sayang. 2mos lang naman, bayad na yung lappie. so i agreed. we then went to funan IT mall. i chose this dell inspiron. napalunok ako sa conversion sa pesos (tulad ng asawa ko nung malaman nya kung magkano ang kuha ko dito), pero sa singapore dollar, pakiramdam ko, ang mura-mura. susme, S$800 na nga lang iPad2 dito.
kaya eto ako ngayon, equating happy thoughts with a happy day. sana bukas, happy day pa din. kasi i have two classes tomorrow. tapos across the country ang layo sa isa't isa. hindi ako nagbibiro. matindi-tinding happy thoughts ang kailangan tomorrow.
still here. hey.
sa trabaho, mababa ang morale ng mga tao kasi parang the boss wants something, tapos pag binigay mo yung best mo for the job, para i-neglect kami, in favor of one of the resignees. in all, parang napapagod na kami... ako... to the point na nag-iisip na akong bumili ng ticket pauwi at magtinda na lang sa bayan (bakit hindi? nung christmas last year, naka-20k ako isang araw LOLZ).
and so last night, i asked myself, kaya ko pa ba. kaya ko bang tiisin? o dapat itaguyod ang pride? honestly, i thought long and hard; then i came to the conclusion that i am in singapore for one reason: nangako ako sa mag-ina ko na bibigyan ko sila ng maginhawang buhay.
kaya sabi ko sa sarili ko, kailangan ko mag-stay. kahit ilang months pa. para man lang makabawas ng utang, ng bayarin, ng kahihiyan. i told myself, pride doesn't matter; my child's education does. i have tons of bills to pay (awa ng Dyos, matatapos na yung isa; 3 to go). after nuon, better horizons naman. tapusin ang PhD, kumita ng limpak.
pero right now, kailangan huminahon at tanggapin ang katotohanang OFW ako. alila. chimoy. chimi-aa. longkatuts. kahit na ano pang posisyon ang itawag sa akin, o ikabit sa pangalan ko, iisa pa din ang papatakan - dayuhan ako dito. at dahil dayuhan ako, bawas ang karapatan ko. kaya dapat, go with the flow.
so today, gumising ako ng naka-smile. tapos habang naliligo ako, sabi ko sa sarili ko, "happy thoughts, happy thoughts..."
sa bus interchange nga, nakakita ako ng mag-asawa. nagkiss bago magpaalamanan. una lips to lips, tapos magkabilang beso, tapos nagdikit ang noo nila, nagtinginan eye-to-eye, tapos nag-iloveyou. aaminin ko, nangilid ang luha ko. i inhaled, and told myself, "dapat strong ka."
and so i went to work with a working brain and a smile on my face. happy thoughts, i told myself. and throughout the day, i was just laughing, sharing ideas, having a good time.
by the end of the day, sabi ni boss, "carlo, gawa ka ng bagong worksheets." i agreed, and told her i would do them after i buy the netbook which i planned to buy earlier this afternoon. sabi nya, the netbook is only advised for those who travel. at dahil sa office at bahay lang daw ako, i should invest on a laptop. sabi ko, wala ako pera. sabi nya, e di magpa-salary deduct daw ako.
tiningnan ko muna si ate (pinay na kasama ko sa opisina kung saan ako nakikitira ngayon). sabi nya, go! sayang. 2mos lang naman, bayad na yung lappie. so i agreed. we then went to funan IT mall. i chose this dell inspiron. napalunok ako sa conversion sa pesos (tulad ng asawa ko nung malaman nya kung magkano ang kuha ko dito), pero sa singapore dollar, pakiramdam ko, ang mura-mura. susme, S$800 na nga lang iPad2 dito.
kaya eto ako ngayon, equating happy thoughts with a happy day. sana bukas, happy day pa din. kasi i have two classes tomorrow. tapos across the country ang layo sa isa't isa. hindi ako nagbibiro. matindi-tinding happy thoughts ang kailangan tomorrow.
still here. hey.
HAPPY THOUGHTS = HAPPY DAYS
for the past few days, i've been feeling down. tons of work in the office, tapos stressed out pa kasi parang things weren't falling into place.
sa trabaho, mababa ang morale ng mga tao kasi parang the boss wants something, tapos pag binigay mo yung best mo for the job, para i-neglect kami, in favor of one of the resignees. in all, parang napapagod na kami... ako... to the point na nag-iisip na akong bumili ng ticket pauwi at magtinda na lang sa bayan (bakit hindi? nung christmas last year, naka-20k ako isang araw LOLZ).
and so last night, i asked myself, kaya ko pa ba. kaya ko bang tiisin? o dapat itaguyod ang pride? honestly, i thought long and hard; then i came to the conclusion that i am in singapore for one reason: nangako ako sa mag-ina ko na bibigyan ko sila ng maginhawang buhay.
kaya sabi ko sa sarili ko, kailangan ko mag-stay. kahit ilang months pa. para man lang makabawas ng utang, ng bayarin, ng kahihiyan. i told myself, pride doesn't matter; my child's education does. i have tons of bills to pay (awa ng Dyos, matatapos na yung isa; 3 to go). after nuon, better horizons naman. tapusin ang PhD, kumita ng limpak.
pero right now, kailangan huminahon at tanggapin ang katotohanang OFW ako. alila. chimoy. chimi-aa. longkatuts. kahit na ano pang posisyon ang itawag sa akin, o ikabit sa pangalan ko, iisa pa din ang papatakan - dayuhan ako dito. at dahil dayuhan ako, bawas ang karapatan ko. kaya dapat, go with the flow.
so today, gumising ako ng naka-smile. tapos habang naliligo ako, sabi ko sa sarili ko, "happy thoughts, happy thoughts..."
sa bus interchange nga, nakakita ako ng mag-asawa. nagkiss bago magpaalamanan. una lips to lips, tapos magkabilang beso, tapos nagdikit ang noo nila, nagtinginan eye-to-eye, tapos nag-iloveyou. aaminin ko, nangilid ang luha ko. i inhaled, and told myself, "dapat strong ka."
and so i went to work with a working brain and a smile on my face. happy thoughts, i told myself. and throughout the day, i was just laughing, sharing ideas, having a good time.
by the end of the day, sabi ni boss, "carlo, gawa ka ng bagong worksheets." i agreed, and told her i would do them after i buy the netbook which i planned to buy earlier this afternoon. sabi nya, the netbook is only advised for those who travel. at dahil sa office at bahay lang daw ako, i should invest on a laptop. sabi ko, wala ako pera. sabi nya, e di magpa-salary deduct daw ako.
tiningnan ko muna si ate (pinay na kasama ko sa opisina kung saan ako nakikitira ngayon). sabi nya, go! sayang. 2mos lang naman, bayad na yung lappie. so i agreed. we then went to funan IT mall. i chose this dell inspiron. napalunok ako sa conversion sa pesos (tulad ng asawa ko nung malaman nya kung magkano ang kuha ko dito), pero sa singapore dollar, pakiramdam ko, ang mura-mura. susme, S$800 na nga lang iPad2 dito.
kaya eto ako ngayon, equating happy thoughts with a happy day. sana bukas, happy day pa din. kasi i have two classes tomorrow. tapos across the country ang layo sa isa't isa. hindi ako nagbibiro. matindi-tinding happy thoughts ang kailangan tomorrow.
still here. hey.
for the past few days, i've been feeling down. tons of work in the office, tapos stressed out pa kasi parang things weren't falling into place.
sa trabaho, mababa ang morale ng mga tao kasi parang the boss wants something, tapos pag binigay mo yung best mo for the job, para i-neglect kami, in favor of one of the resignees. in all, parang napapagod na kami... ako... to the point na nag-iisip na akong bumili ng ticket pauwi at magtinda na lang sa bayan (bakit hindi? nung christmas last year, naka-20k ako isang araw LOLZ).
and so last night, i asked myself, kaya ko pa ba. kaya ko bang tiisin? o dapat itaguyod ang pride? honestly, i thought long and hard; then i came to the conclusion that i am in singapore for one reason: nangako ako sa mag-ina ko na bibigyan ko sila ng maginhawang buhay.
kaya sabi ko sa sarili ko, kailangan ko mag-stay. kahit ilang months pa. para man lang makabawas ng utang, ng bayarin, ng kahihiyan. i told myself, pride doesn't matter; my child's education does. i have tons of bills to pay (awa ng Dyos, matatapos na yung isa; 3 to go). after nuon, better horizons naman. tapusin ang PhD, kumita ng limpak.
pero right now, kailangan huminahon at tanggapin ang katotohanang OFW ako. alila. chimoy. chimi-aa. longkatuts. kahit na ano pang posisyon ang itawag sa akin, o ikabit sa pangalan ko, iisa pa din ang papatakan - dayuhan ako dito. at dahil dayuhan ako, bawas ang karapatan ko. kaya dapat, go with the flow.
so today, gumising ako ng naka-smile. tapos habang naliligo ako, sabi ko sa sarili ko, "happy thoughts, happy thoughts..."
sa bus interchange nga, nakakita ako ng mag-asawa. nagkiss bago magpaalamanan. una lips to lips, tapos magkabilang beso, tapos nagdikit ang noo nila, nagtinginan eye-to-eye, tapos nag-iloveyou. aaminin ko, nangilid ang luha ko. i inhaled, and told myself, "dapat strong ka."
and so i went to work with a working brain and a smile on my face. happy thoughts, i told myself. and throughout the day, i was just laughing, sharing ideas, having a good time.
by the end of the day, sabi ni boss, "carlo, gawa ka ng bagong worksheets." i agreed, and told her i would do them after i buy the netbook which i planned to buy earlier this afternoon. sabi nya, the netbook is only advised for those who travel. at dahil sa office at bahay lang daw ako, i should invest on a laptop. sabi ko, wala ako pera. sabi nya, e di magpa-salary deduct daw ako.
tiningnan ko muna si ate (pinay na kasama ko sa opisina kung saan ako nakikitira ngayon). sabi nya, go! sayang. 2mos lang naman, bayad na yung lappie. so i agreed. we then went to funan IT mall. i chose this dell inspiron. napalunok ako sa conversion sa pesos (tulad ng asawa ko nung malaman nya kung magkano ang kuha ko dito), pero sa singapore dollar, pakiramdam ko, ang mura-mura. susme, S$800 na nga lang iPad2 dito.
kaya eto ako ngayon, equating happy thoughts with a happy day. sana bukas, happy day pa din. kasi i have two classes tomorrow. tapos across the country ang layo sa isa't isa. hindi ako nagbibiro. matindi-tinding happy thoughts ang kailangan tomorrow.
still here. hey.
Subscribe to:
Posts (Atom)